สิ่งที่เกิดขึ้นและเรียนรู้จากการไป Phukethon 2017

สิ่งที่เกิดขึ้นและเรียนรู้จากการไป Phukethon 2017

• เป็นฮาล์ฟที่ 4 ทั้งที่ตั้งใจลงแค่ 3 รายการในปีแรกที่เริ่มหัดวิ่งระยะไกล
• วางเป้าหมายจบภายใน 2:20 ชม. โดยต้องวิ่งชม. ละ 9 กม. และ 3 กม. สุดท้ายด้วยเพซ 6.30 น. แต่การซ้อมไม่ตามแผนทำให้ต้องฝืนร่างกายมากขึ้น
• ไม่มีอาการบาดเจ็บใดๆ ก่อนวิ่ง นอน 5 ชม. ถือว่าน้อย กินอาหารปกติ ไม่ถ่ายก่อนวิ่ง วอร์มดี
• วิ่งด้วยความเร็ว 6.30-6.45 ตาม pacer 2:30 ทันที่กม. 3 และแซงที่กม. 8 ก่อนจุดกลับตัว ดื่มน้ำ 2 ครั้งทุกๆ 8 กม.
• เกิดอาการตะคริวใน กม. ที่ 20 (เวลาประมาณ 2:17:05) บริเวณต้นขาทั้งสองข้างลงไปถึงปลายนิ้วเท้า ต้องหยุดยืดเหยียดเสียเวลาร่วม 7 นาที
• เข้าเส้นชัยที่เวลา 2:32:08 ชม.

• การฝึกวิ่งควบคุมอัตราการเต้นของหัวใจมีประโยชน์มากต่อการวิ่งระยะไกล

ทำไมเป็นตะคริว?
• ซ้อมน้อยและไม่ตรงกับเป้าหมายที่วางไว้ ร่างกายจึงไม่ชินกับความเร็วที่ใช้
• การเร่งความเร็วมากเกินปกติในเวลานาน
• กล้ามเนื้อขาไม่แข็งแรง

• ขาดน้ำ

ผลจากการบาดเจ็บ
• มีอาการตึงต้นขาทั้งสองข้างอย่างมาก และปวดส้นเท้าขวา
• ผ่านไป 5 วัน อาการค่อยๆ ทุเลาขึ้น
• รักษาโดยการยืดเหยียด ปั่นจักรยาน
• เริ่มวิ่งเบาๆ 5 กม. หลังผ่านวันที่ 4

โดยรวมการจัดงานทำได้ดี เส้นทางวิ่งสวยงาม สนุก แต่ไม่ทำให้ประทับใจเท่าที่คาดหวังไว้